po latach znowuż można coś napisać, choć nikt na to nie czeka.

Ciekawa rzecz, że w czasie podróży można zacząć coś pisać. Szczególnie kiedy się czeka na przykład na pociąg, bo podróż pociągiem jest wolniejsza niż samochodem.

Nie było już nas na tym blogu cztery i pół roku tak wyliczyłem. A teraz można coś napisać, bo można to zrobić poprzez mówienie nie trzeba dźgać palcem w ekran telefonu.

Podróż pociągiem daje to takie spowolnienie życia, którego brakuje i codzienności. Szczególnie w obecnych czasach gdy wszystko tak bardzo mocno przyspieszyło.

Od razu też przypominają się stare lata kiedy pisanie było dużo łatwiejsze. Wtedy było mniej bodźców które mogły nas odciągnąć od tego.

Przy okazji też przypomina się zachęta profesora Jaszczurki, który mówił żeby pisać chociażby dla siebie. Mówił o tym że jest to rozwijające i dające satysfakcję.

A tak może na rozpoczęcie pisania po latach tyle wystarczy.

Ci Którzy Nie Wiedzą...

- JULIAN TUWIM -
Ci Którzy Nie Wiedzą...

Ci, Którzy Nie Wiedzą,
Że Nie Wiedzą -
To GŁUPCY, Unikaj Ich.

Ci, Co Nie Wiedzą,
Ale Wiedzą, Że Nie Wiedzą -
To PROSTACZKOWIE, Poucz Ich.

Ci, Co Wiedzą,
A Nie Wiedzą, Że Wiedzą -
To ŚPIĄCY, Obudź Ich.

Ci, Co Wiedzą i Wiedzą,
Że Wiedzą -
To MĘDRCY, Idź Ich Śladem.

Piosenki, występy i inne przemyślenia.

Przy miłym koncercie na Jamnej przywędrowały (tak właściwie to wróciły) do mnie natrętne myśli o tym, że nasze występy nie są czymś, co daje powód do dobrej zabawy. Wręcz przeciwnie. Piosenki te są po to, by zepsuć zabawę. By wprowadzić w słuchaczu niepokój. Aby wśród ogólnego rozbawienia wcisnąć kij w mrowisko. Zabić Dionizosa, a razem z nim jego współbiesiadników.

Wiadomo, że wszystko zależy od słuchacza. Jeśli jest on nastawiony na bezmyślne zabijanie świadomości alkoholem i hałasem, to piosenki te będą dla niego jak kolec psujący zabawę. Z tego też powodu zaniechaliśmy swego czasu grania w miejscach z wyszynkiem. Tak zwane "granie do kotleta". Obecnie jest tego w naszym życiu zdecydowanie mniej. Może jednak jakość miejsc jest lepsza. Choć w ludziach jakby intoksykacji więcej, ale to wszędzie. Bez względu na miejsce. No chyba że... ;)

A bo tak już kiedyś wspominałem, nawet chyba na tym blogu, nie będziemy śpiewać o pierdołach. Tego już jest zbyt dużo w świecie. A choć i nasze piosenki przeminą jak wszystko inne, to jednak może ktoś, choć jedna osoba pochyli się nad jedną z nich i przemyśli kierunek w którym podąża. Dla nas wystarczy. A gdyby nawet nikt, to i tak będziemy to robić co robimy. Bo takie jest nasze zajęcie. :) Do tego dość przyjemne.

Patrząc też globalnie na przyszłość, nie warto nic innego robić ponad to co robimy (co nie znaczy, że nie można lepiej). Bo, jak wspomniał mój przyjaciel w jednej ze swoich piosenek: "Nie będzie lepiej, będzie gorzej!". Jak spojrzysz na to z perspektywy prawdziwej wiedzy, to nie jest to wers pesymistyczny. Ba! Jak wiesz o co w niej chodzi, to okazuje się bardzo śmiesznym dziełem (często, dla zabawy, witamy się z autorem tychże, właśnie tymi słowami ;)). Pokazuje jedynie rzetelne spojrzenie na rzeczywistość. I jeśli ktoś nie będzie chować głowy w piasek lub uciekać w iluzję, to zdanie to będzie dla niego, startem w szczęście, którego tak dzielnie na przeróżne sposoby szukamy od wieków.

Nie wiem, czy czegoś nie nagmatwałem. A nawet jeśli, to mogę się wybronić. Jeżeli ktokolwiek będzie to czytać i nie zrozumie, to niech w komentarzu coś napisze. Wyjaśnię.

Szczęśćie - gdzie go nie ma?

Są też tacy, którzy nie dotrwają do końca tego filmu. Dosłownie i w przenośni.

Gadanie. Dopóki mówisz, dopóty nic nie słyszysz.

W obecnym świecie wszyscy chcą mówić. Najchętniej, aby mówić o sobie, wyrażać swoje opinie. Opowiadać o swoim życiu, podróżach, pracy, dzieciach itd. Ale przede wszystkim o tym co JA o tym, czy tamtym myślę. Zewsząd otacza nas gadanie. Każdy wie najlepiej. Skąd tylko tyle nieszczęścia?

Po prostu gadając, zagłuszamy nasze wewnętrzne pytanie o sens tego wszystkiego. Tylko wtedy, gdy zamkniemy usta, otworzą się nam uszy. Ciekawe połączenie ;). Oczywiście nie można oddać swoich uszu byle komu, bo jak już wspomniałem wszędzie otacza nas gadanie, ale to już jest temat na inny czas. :)

Koncert w Bujnej - Katowice.

Jako, że koncertów ostatnio niewiele, raczej nie z lenistwa, ale z ogromu innych zajęć, to zamieszczam też info tutaj, bo poza tym na plakacie wpisano i adres tego bloga. Więc, by tak było co tu przeczytać, to plakat poniżej.

A na koncercie zagramy nieco piosenek trochę starszych, trochę nowszych, a w drugiej części do której zamierzamy przejść płynnie ;), będzie muzyczna sesja z mantrami.

To co? Do zobaczenia w Bujnej ;).

Kto to jeszcze pamięta?!

Oglądnij zanim posadzisz dziecko przed jakąś elektroniką. Ale wiedz, że jak go odetniesz od internetu i monitora, to i tak nie będzie miał się z kim bawić, bo wszyscy jego rówieśnicy i tak są wpatrzeni w swoje małe "telewizorki". Pokolenie wciągniętych w matrix rośnie w szybkim tempie. Życie jakie znamy z dzieciństwa, to życie dinozaurów. Wyginęły. :(

Jak to było kiedyś... Świetne zdjęcia... Zaginiony świat...